به نام خداوند دانا و دادگر
بیست و چهارم جوزا روز ملی مادر را به همه مادران فداکار و مظلوم افغانستان تبریک می‌گویم، و امیدوارم روزی فرا برسد که ما این روز گرامی و مقدس را در حالی جشن بگیریم که مادران سرزمین مان دیگر قربانی هیچ‌گونه خشونت و تبعیضی نباشند.
بدون شک مادربودن در ذات خود، مسؤولیتی بسیار سنگین و کمرشکن است؛ کاری که حتا یک مادر معمولی می‌کند، کم‌تر از کار بزرگ‌ترین انسان‌های شناخته‌شده جهانی نیست. کار مادر بازپروریآمیخته با مهر رحمانی امانتی به نام کودک است که خداوند خالق متعال به او سپرده است، و این نشان می‌دهد که مادر در مقامی قرار گرفته که متضمن ادامه آفرینش‌گری خداوند است. از همین‌جاست که می‌توان ادعا کرد که مهربانی مادر نیز ریشه در مهربانی حضرت ارحم الراحمین دارد، و به واقع تنزل و تجسم عینی رحمت بی‌پایان ربوبی، در قالب قلبی مادرانه است.
مادر برای پرورش کودک خود عظیم‌ترین رنج‌های بشری را متحمل می‌شود، و دشوارترین شرایط روحی ـ روانی را در متعالی‌ترین نوع رابطه انسانی و عاطفی، به جان می‌خرد، و فداکارانه‌ترین رفتار ممکن بشری را در آسمانی‌ترین دفتر عشق هستی به نام نامی و بلند خود ثبت و ضبط می‌کند. این یعنی آن که هیچ‌چیز و هیچ‌کس را نمی‌توان در ترازوی ارزش‌گذاری جایگاه مقدس و ملکوتی مادر قرار داد، جز این که بگوییم کار تربیتی مادر، ادامه کار حضرت رب‌العالمین است.
اما سنگینی و کمرشکنی مسؤولیت مادرانه در کشور ما چندبرابر می‌شود. مادر در افغانستان هم با فقر فراگیر اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، هم بار کوهوار ستم تبعیض جنسیتی را بر شانه‌های شکسته خود حمل می‌کند، و هم قربانی اصلی ناامنی‌های دامنه‌دار جاری در کشور است. ناامنی‌ها یا مستقیما خود مادر افغانستانی را طعمه خویش قرار می‌دهد، یا او را در سوگ شوهر و فرزندش می‌نشاند، در همه‌حال، مادر در کشور ما اولین قربانی خشونت‌ها و ناامنی‌ها و دقیقا به همین جهت، مادرتر از سایر مادران جهان است.
در پایان، مهرورزانه دست همه مادران ستم‌دیده و سخت‌کوش افغانستان را می‌بوسم و بار دیگر آرزو می‌کنم روزی فرا برسد که همه مادران مظلوم این دیار، به جایگاه شایسته و بایسته انسانی و اسلامی خود برسند، و هم مادر وطن که مادر همه مادران و فرزندان این سرزمین ستم‌کشیده است، در بستر رؤیایی امنیت و آزادی و آبادانی بیارامد، و ما هم در ادای دین و حق او بر گردن خود تقصیر و قصوری نداشته باشیم. آمین!