متن سخنرانی داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه کشور در کنفرانس «روند کابل»

کابل باختر17 جوزا
آقای رییس!
جلالت‌مآبان، نمایندگان و هیأت‌های محترم!
خانم‌ها و آقایان!
با در نظرداشت شرایط کنونی، از تلاش‌های‌ شما برای حضور به موقع و برگزاری موفقانۀ «نشست کابل برای صلح، امنیت و همکاری» قدردانی می‌کنم. از دپلومات‌های مقیم کابل نیز برای فراهم سازی زمینه برگزاری این نشست در کابل تشکر می‌کنم. تاکید متحدانه دوستان بین‌المللی برای برگزاری این نشست در کابل٬ اتحاد و عزم مشترک ما و جامعه جهانی را برای مبارزه مشترک با تروریزم و تامین صلح و ثبات در افغانستان به نمایش می‌گذارد.
این دست‌آورد در شهری تحقق یافت که در روزهای گذشته شاهد حملات زنجیره‌ای و خونین بود. کابل مانند گوشه‌های دیگر کشور ما شاهد حملات و خون‌ریزی‌های زیادی بوده است. از گوشه و کنار این شهر می‌توان صدای اندوهناک قلب‌های شکستۀ یتیمان، بیوه‌ها، مادران، پدران، برادران و خواهرانی را شنید که عزیزی را به اثر حملات تروریستی و حرکت‌های غیر انسانی٬ که انگیزه آن برای آنان و در مواردی حتی برای ما قابل درک نیست، از دست داده‌اند.
می‌خواهم صحبتم را با گرامی‌داشت یاد و خاطرۀ تمام شهروندان کشورم؛ برادران و خواهرانم در بخش ملکی و در بخش امنیتی، که جان‌های خویش را به اثر بمب‌گذاری، ماین‌گذاری، پرتاب راکت یا هدف‌گیری دشمن از دست داده‌اند.
برای شهدا دعای مغفرت و با خانواده‌های آنان ابراز هم‌دردی می‌نماییم.
امروز شاهد حمله تروریستیی در هرات٬ در جوار یکی از مساجد تاریخی این شهر‌ بودیم که باعث شهادت هفت تن از هم‌شهریان ما و زخمی شدن تعداد دیگر گردید. این نمونه‌ دیگری از وحشی‌گری دشمن مشترک ما است.
اراده حکومت افغانستان برای باز نگه‌داشتن دروازه صلح به رغم حوادث خونین اخیر تغییرنکرده‌است و برای آقای محمدکریم خلیلی رییس شورای عالی صلح در پیش‌برد مسوولیت جدید و تامین صلح به رهبری افغان‌ها آرزوی موفقیت می‌کنم. ملت ما برای تامین صلح قربانی‌های فراوانی تقدیم کرده است. جا دارد از شهادت و قربانی رییس‌جمهور پیشین پروفیسور برهان‌الدین ربانی که در این راه به شهادت رسید یادآوری کنم. بعد از وی، پسر ایشان، صلاح‌الدین ربانی٬ وزیر امورخارجه کشور٬ این مسوولیت را به عهده گرفت. این تعهد ما را برای تامین صلح نشان می‌دهد.
یک‌بار دیگر از شما به خاطر تشریف‌آوری و ابراز دیدگاه‌های‌تان تشکر می‌کنم و اعلان می‌کنم که «روند کابل» به عنوان یک چترکلان برای ادامه مشوره‌ها و همکار‌ها برای تأمین صلح و ثبات در افغانستان به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد و بعد از مشوره‌های لازم با اشتراک کنندگان، زمان و مکان  برگزاری جلسه بعدی اعلان می‌گردد.
در این نشست آقای غیرت بهیر به نمایندگی از آقای حکمتیار حضور دارد. در زمان‌ها و مکان‌های مختلف دیده بودیم. درپی یک روند صلح به رهبری افغان مذاکرات با حزب به رغم بدبینی‌ها نتیجه داد و اکنون اینجا باهم نشسته‌ایم به عوض جای دیگر. مطمئنم که شما٬ آقای بهیر٬ از بودن در جای دیگر راضی و خوش نبودید. دشواری‌ها فراوان است ولی می‌توانیم به صلح دست یابیم. با کسانی‌که صلح می‌خواهند آماده‌هستیم مذاکره نماییم و صلح کنیم٬ ولی با کسانی‌که می‌خواهند به حرکت‌های تروریستی خود ادامه دهند گزینه‌ای جز جنگ متحدانه نداریم.
پیامم برای آنانی‌که از تروریزم به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف پیچیده سیاسی و استراتیژیک و یا برای توطیه‌های جنایتکارانه استفاده می‌نمایند، این است که شما ناکام می‌شوید. ما دنبال تحقق عدالت هستیم و اراده ما که برای یک آینده روشن و مسالمت‌آمیز برای همه می‌جنگیم بر نیات شوم و تاریک شما غلبه می‌کند.
پیامم برای آنانی‌که در بردگی به‌سرمی‌برند، شست‌وشوی مغزی شده‌اند و به عنوان ابزار مورد استفاده قرار می‌گیرند این است که برای قتل انسان‌های بی‌گناه اجر و پاداشی در انتظارتان نیست.
در پیوند به همین موضوع می‌خواهم از قربانیان بی‌گناه تروریزم در سراسر جهان و در روزهای نزدیک از قربانیان شهر لندن، یاد نمایم. در اثر این حملات انسان‌های بی‌گناه بدون در نظرداشت دین و رنگ، قربانی تروریزم گردیدند. مراتب تسلیت‌ام را به خانواده‌های قربانیان و ملت‌های شما ابراز می‌دارم.
قابل تذکر است که تصادفاً امروز٬ ششم جون، مصادف است به سومین سالروز حمله تروریستی برکاروان حامل موترهایم در جریان دور دوم مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ و این خود طبیعت تهدیدهایی را که ما در مبارزه با تروریزم به آن روبرو هستیم به نمایش می‌گذارد. من زنده ماندم ولی همکارانم و محافظانم به شهادت رسیدند. من زنده‌ ماندم ولی هم‌شهریانم هنوز در رنج و اندوه به سر می‌برند.
همچنان از شما به خاطر کمک‌های‌تان، و تلاش‌های صادقانه برای تامین همکاری‌های‌ میان‌دولتی و ایجاد سازوکارهای منطقه‌ای تشکر و قدردانی می‌کنم. در جنک خویش علیه تروریزم و تروریست‌ها چه به صورت انفرادی، جریان‌های غیر حکومتی یا جریان‌های پنهانی دولتی، لازم است از یک نوع سیاست و ابزار و روش استفاده نماییم.

خانم‌ها و آقایان!
من به نسلی تعلق دارم که دوران نسبی صلح افغانستان پیشا ۱۹۷۸ و دوران بی‌ثباتیی را که با کودتاهای نظامی، دشواری‌های سیاسی، تجاوز نظامی، مقاومت و جهاد در دفاع از ارزش‌ها و هویت، درگیری‌های درونی برای کسب قدرت توام با مداخله منطقه‌ای و ظهور افراط‌گرایی قبل از حوادث ۱۱ سبتمبر ۲۰۰۱ در ایالات متحده امریکا که افغانستان را بار دیگر در سطح جهانی به عنوان یک کشور نیاز به کمک و همکاری مطرح کرد، به یاد دارند. در شانزده سال گذشته ما برای مبارزه با تروریزم و بازسازی افغانستان باهم تلاش کردیم. ولی تلاش ما در مبارزه با افراط‌گرایی تا هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده است.
تلاش‌های ما برای بیرون رفت از دو دهه درگیری، ویرانی و پراکندگی در محور دولت‌سازی و توسعه اجتماعی و اقتصادی متمرکز بوده است.
از ۲۰۰۲ به این‌سو ما از کمک‌های سخاوتمندانه کشورها و سازمان‌های چند ملیتی که در اطراف این میز حضور دارند بهره برده‌ایم، که از همکاری شما سپاسگزاریم. ولی این کمک‌ها متاسفانه به اثر ادامه خشونت و سو‌ء مدیریت دچار چالش گردیدند.
افغانستان قبل از تشکیل اداره موقت در سال ۲۰۰۱ در انزوا به سر می‌برد. شما در این سفر با ما بوده‌اید و با خون و ثروت در این روند سرمایه گذاری کرده‌اید. جا دارد از قربانی‌های شما در مبارزه با تروریزم و همچنان بازسازی افغانستان تشکر نماییم.
کمک‌های شما در افغانستان زمینه تغییرات گسترده در زندگی ملیون‌ها انسا را فراهم گردانیده است. در این راستا می‌توانیم از تعلیم و تربیه٬‌ صحت عامه٬ زیرساختارها٬ حقوق بشر٬‌ حقوق زنان٬ آزادی بیان٬ توانمندسازی زنان٬‌ رشد بخش خصوصی٬ رشد نهادهای جامعه مدنی و نسل جوان آینده‌نگر نام ببریم. این نسل‌نو با تحمل رنج‌های فراوان و آموختن از گذشته در تلاش اند بنیاد یک افغانستان با عزت٬‌ توانمند و با افتخار را بگذارند.
صدها هزارتن از مهاجران دوباره به افغانستان برگشته‌اند و این روند همچنان ادامه دارد. از کشورهای همسایه افغانستان به خاطر میزبانی مهاجران تشکر می‌کنیم. این‌ها در کشورهای شما درس خوانده‌اند و حرفه‌هایی را آموخته‌اند و اکنون کشور و خانواده‌های خود را با توانمندی‌های خود کمک می‌کنند.
ما در حکومت وحدت ملی تلاش کردیم زمینه وصل‌شدن منطقه‌ای را فراهم سازیم. روابط ما با کشورهای همسایه متنوع است. تلاش می‌کنیم با همه کشورهای همسایه روابط نیک داشته باشیم. ما نیت سوء در قبال هیچ یک از کشورهای همسایه نداریم. به تمام کشورهای همسایه اطمئنان می‌دهیم که هیچ‌گاه نیت بدی در قبال آنان نداشته‌ایم و نداریم. خیر تمام همسایه‌ها و منطقه را می‌خواهیم. در مقابل خواهان عمل متقابل هستیم و می‌خواهیم به عنوان یکی از اعضای جامعه جهانی به صورت مساوی و مستقل مورد احترام باشیم.
چشم‌انداز ما برای منطقه روشن و ساده است: ما به این باور هستیم که ثبات زمینۀ وصل‌شدن منطقه‌ای، توسعه منطقه‌ای و همگرایی در زمینه ترانسپورت، انرژی، اقتصاد، تجارت، رفاه و هم‌پیوستگی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برای ملت‌های منطقه را فراهم می‌سازد.
به رغم دشواری‌ها، ما به پیش می‌رویم و صادقانه تلاش می‌نماییم اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم و از فرصت‌ها استفاده نماییم. در عرصه‌ای که دستاورد نداریم و در برآورده ساختن توقعات مردم خویش ناکام بوده‌ایم، تأمین امنیت شهروندان است. این یگانه حوزه‌ای است که باید در آن بهتر بدرخشیم و و نتایج عملی ارایه نماییم.
باید اختلافات حزبی و گروهی را کنار بگذاریم و با بسیج ساختن تمام نیروهای فعال سیاسی و اجتماعی به اهداف و روایت‌های مشترک دست یابیم و باهم متحدانه با برنامه‌های خشونت‌آمیز دشمنان خویش مقابله نماییم.
اگر خواهان حفظ اعتماد و حمایت مردم خویش هستیم، این بسیح نیازمند بازنگری استراتیژیک، اراده سیاسی، همکاری نزدیک و کنارگذاشتن تبعیض در گفتار، عمل و برنامه‌ریزی است. با در نظر داشت حساسیت‌های موجود، ما نیازمند اولویت‌بندی کارهای خود هستیم و نباید اجازه دهیم کارهای ثانوی و غیرمهم برای ما دست و پاگیر شوند.
بلی، ما باید وضعیت موجود را مورد بازنگری قرار دهیم، اصلاحات ضروری را عملی سازیم، رهبری و اداره را با بالابردن مهارت‌ها و گزینش به اساس شایستگی تقویت نماییم، شناسنامه‌های برقی را توزیع نماییم و انتخابات پارلمانی و شورای ولسوالی‌ها را به صورت آزاد و شفاف برگزار کنیم و اطمینان حاصل نماییم که قوای شجاع امنیتی٬ از کمک‌های لازم برای مقابله با دشمن برخورداراند و مردم ما در امن و امان به سر می‌برند.
در برابر انتقادها و اعتراضات مدنی باید مدارا پیشه نماییم و صبور باشیم. مردم افغانستان خسته شده‌اند، آسیب دیده‌اند و خشمگین‌ هستند. حق قانونی آنان است تا دیدگاه‌های خویش را با استفاده از تظاهرات مسالمت‌آمیز و حرکت‌های مدنی ابراز نمایند. من به هیچ‌صورت این حق اساسی را از کسی سلب نمی‌کنم و به‌ هیچ‌صورت نمی‌پذیرم و به کسی اجازه نمی‌دهم تا به شهروندانِ تابع قانون آسیب برساند. به این اساس تراژیدی روزهای پسین باید به صورت شفاف بررسی گردد.
اولویت ما در لحظات کنونی دو جنبه دارد: یک؛ توجه به تهدیدی که ما به آن روبرو هستیم، و دوم؛ مطالعۀ انتقادات داخلی که پیشنهادات سازنده برای بهبود وضعیت امنیتی و دیگر اولویت‌های مهم کشور دارند.
من از تمام منتقدان، نمایندگان حرکت‌های سیاسی و اجتماعی، روشن‌فکران، رهبران مذهبی، نهادهای جامعۀ مدنی، بزرگان قومی و دیگران دعوت می‌کنم تا وارد یک گفتگوی سازنده شویم، مواردی باعث نگرانی را برجسته سازیم، پیشنهادات معقول و عملی را جمع نماییم و تغییرات لازم را برای بهبود وضعیت امنیتی عملی ‌سازیم.
اگر پیامد این مشوره‌ها و تبادل نظریات تغییر افراد و مسوولین عالی‌رتبۀ امنیتی باشد باید عملی گردد. ولی اجازه بدهید تا خلاف معمول عمل نکنیم. بیایید در قدم نخست روی یک سازوکار موثر برای تعامل با انتقادات و پیشنهادات به توافق برسیم. بیایید به دشمن اجازه ندهیم تا ما را از حرکت به سوی انجام وظائف اساسی‌مان بازدارد یا به خطوط ساختگی تقسیم نماید.
خانم‌ها و آقایان!
هدف نهایی ما صلح عادلانه است. این روند ملی باید به اساس برابری، کثرت‌گرایی و همه‌شمول بودن شکل گیرد. موفقیت این روند نیازمند اجماع مثبت منطقه‌ای و جهانی است.
جلالت‌مآب رییس‌جمهور اشرف غنی به تفصیل درباره تهدید تروریزم و مسوولیت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی سخن گفت.
مرکز قومندۀ بخشی از این تهدیدها در بیرون از مرزهای ما موقعیت دارد که با سوء استفاده از اسلام و برانگیختن سیاست قومی از میان صدها افراطی و تروریست سربازگیری می‌کند و گروه‌هایی را در بیرون از مرز ما تشکیل می‌دهد٬ و در داخل کشور این جریان‌ها در جاهایی فعالیت می‌کنند که حاکمیت حکومت ضعیف است.
عامل دیگر توسعۀ تروریزم، فقر، بی‌عدالتی و نبود حکومت‌داری خوب و سوء استفاده از نارضایتی برخی از گروه‌ها و جریان‌ها است.
ترکیبی از موادمخدر، قاچاق و استفاده از پول برای به کرایه گرفتن توسط شبکه‌های تبهکار زمینۀ چنین فعالیت‌هایی را فراهم می‌سازد.
در جنگ با تروریزم نیازمند از بین بردن پناه‌گاهی تروریست‌ها و زیرساختارهای کمک‌رسانی برای آنان هستیم. بیش‌ترین این پناه‌گاه‌ها و زیرساختارها در بیرون از افغانستان قرار دارند و ما نیازمند اقدام جدی در این زمینه هستیم.
بنابراین، تلاش‌های ما، دوجانبه یا چند جانبه، باید به همین نقطه اساسی «بیرونی‌بودن این عوامل» تمرکز نماید. در عین حال، مسوولیت همگانی ما در سطح رهبری حکومت وحدت ملی و قشر سیاسی کشور است تا به بخش داخلی این معضله بپردازیم.
حمایت از قوای دلیر مسلح، مبارزه با فساد اداری، فراهم‌سازی ساختار عدلی-قضایی کارا و کاریابی برای مردم برخی از مسوولیت‌های ما اند که باید به صورت عاجل به آن‌ها رسیدگی نماییم.
در اینجا جا دارد از همکاری‌های بی‌دریغ و سازنده قوای حمایت قاطع تشکر نمایم.
نقش سازمان‌های کمک‌کننده که سخاوتمندانه در کنفرانس وارسا و بروکسل حمایت خود را از افغانستان در چارچوکات طرح ما برای صلح و توسعه اعلان کردند، اساسی است. اکنون فرصت آن است تا وحدت هدف را حفظ نماییم و نهادهای ملکی و نظامی خویش را تقویت نماییم تا در خدمت مردم باشند.
از اولویت‌های دیگر ما برگزاری انتخابات پارلمانی و شورای ولسوالی‌ها و انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۹ و توزیع تذکره‌های برقی‌است. اصلاحات اداری آغاز شده است ولی باید شتاب بیش‌تر یابد. میان حکومت و مردم فاصله ایجاد شده‌است. من به عنوان یکی از رهبران حکومت وحدت ملی به این باورم که می‌توانستیم بهتر از این عمل نماییم. اعتراف به اشتباهات علامه ضعف نیست. در اراده ما برای خدمت به مردم تردید وجود ندارد. 
امیدواریم که روند کابل زمینۀ همکاری لازم را برای توافق روی یک برنامۀ عمل از طریق مشوره و همکاری فراهم سازد.
از وزارت خارجه و برگزارکنندگان این نشست به خاطر سازماندهی موفقانه این همایش قدردانی می‌کنم و از کوتاهی و تقصیری که در این جریان رخ داده باشد پوزش می‌طلبیم. از تشریف آوری و حضورتان و اعلان همبستگی‌تان تشکر می‌کنم. یکی از مهمانان گفت همسرم برایم گفت که به کابل به خاطر خطرهای موجود نروید٬‌ ولی وجدان و روانم به رفتن تاکید داشت و کابل آمدم. مطمئن هستم این روحیه هریک از شما است. از این روحیه تان تشکر می‌کنم. امیدوارم روزی در شرایط و وضعی بهتر و امن‌تر باهم دیدار نماییم. ختم / نالان