- ایرنا – باختر- 8 جوزا
رمضان را شاید بتوان تنها عاملی دانست که با فرارسیدن آن در مجمع الجزایر اندونزیا با بیش از 300 گروه قومی، 742 زبان و گویش های مختلف و بیش از 17 هزار جزیره مختلف حس و حال یکسانی حکمفرما می شود.
اندونزیا با بیش از 250 میلیون نفر جمعیت به عنوان پرجمعیت ترین کشور اسلامی جهان از روز شنبه در حالی به استقبال ماه رمضان رفت که جمعیت مناطق مختلف این کشور باید براساس سه منطقه زمانی مراسم سحرگاه و افطار روزه را به جا آورند.
اندونزیا از نظر زمانی به سه منطقه غربی، مرکزی و شرقی تقسیم شده است. در حالی که در بخش غربی این کشور که جاکارتا پایتخت اندونزی نیز در آن واقع شده ساعت 14 است، در بخش مرکزی در جزیره 'سولاواسی' ساعت 15 و در بخش غربی که جزایر 'ملوک' در آن قرار دارد، ساعت 16 است.
از نظر تعداد مناطق زمانی، اندونزیا با در اختیار داشتن سه ساعت مختلف در صدر کشورهای آسیایی از این نظر قرار دارد.
ماه مبارک رمضان در اندونزیا ماه رواج مسجد و آوای دلنشین و همیشگی قرآن برای نزدیکی به خدا همراه با جشن و شادی است که تنوع غذا بر سر سفره افطار در این روزها بخشی از تنوع فرهنگی و همچنین آداب و رسوم مردم اندونزی را نشان می دهد.
با اعلام رویت هلال ماه و آغاز ماه رمضان آوای طبل ها در اندونزی به نوا در می آیند که ماه برکت فرارسیده و بلندگوهای مناره های مساجد با نوای قرآن نوید یک ماه پربرکت و شاد را به ارمغان می آورند. در این زمان همچنین کودکان شادی های کودکانه خود را که تا روزهای پس از عید سعید فطر ادامه می دهند، از سر می گیرند.
تنوع رنگ ها در اندونزیا در ماه رمضان خود را بیشتر نشان می دهد. خرید انواع پوشاک رنگارنگ در این ماه بیش از ماههای دیگر چرخ اقتصاد اندونزی را به گردش در می آورد، و شادی ناشی از حضور این رنگ ها در اجتماع امری غیرقابل انکار است.
از آداب و رسوم مردم اندونزیا در این ماه می توان به 'بوکا پواسا' اشاره کرد که در زبان اندونزیایی از آن به عنوان افطار و یا باز کردن روزه یاد می شود و جذابیت های خاص خود را دارد. برخی از مردم پس از یک روز مهمانی خدا هنگام افطار به سوی 'پاسار رمضان' می روند تا از غذاها و شیرینی های محلی برای افطار خود خریداری کنند و با پیوستن به دوستان، اقوام و یا بستگان خود افطار کنند و دعای شکر خداوند را به جا آورند.
برخی از مردم این کشور نیز پیش از اذان مغرب راهی مساجد می شوند و پس از اقامه نماز مغرب مهمان سفره ای هستند که مقامات مسجد آن را به برکت این ماه تهیه و تدارک دیده اند. در این سفره ها اغلب خرما، شربت های محلی، برنج، سبزیجات، گوشت مرغ، گوسفند و یا گاو مواد اصلی تشکیل دهنده غذاهای محلی هستند.
از جمله غذاهایی که مردم مسلمان اندونزی از آنها به عنوان افطاری بهره مند می شوند می توان به 'کولاک' که یک نوع دسر اندونزیایی تهیه شده از شکر خرما و شیر نارگیل و یک نوع میوه استوایی به نام 'پاندانوس' است، 'اِس بوا' که از میوه های استوایی و یخ تهیه شده و 'اِس کمپور' که ترکیبی از نارگیل، شیر، جلبک دریایی، شیره نوعی درخت و جک فروت است، اشاره کرد.
علاوه بر فضای روحانی به همراه آداب و رسوم مردم اندونزی که حال و هوای ماه رمضان را در این کشور تغییر می دهد، برخی شرایط دیگر نیز از جمله موضوعاتی هستند که تنها در ماه رمضان به وقوع می پیوندند. از جمله این شرایط می توان به حجم پایین ترافیک در ساعت های نزدیک افطار به ویژه در محدوده رستوران ها اشاره کرد که در مقایسه با سایر ماه های سال به گونه ای دیگر است.
عبادت در یک شبانه روز به عنوان شب نزول قرآن در سراسر اندونزی، برگزاری مراسم عید سعید فطر به عنوان بزرگترین و با شکوه ترین عید این کشور جنوب شرق آسیا و همچنین مراسم مختلف پس از عید از جمله سنت هایی هستند که که در کنار بهره مندی از معنویات ماه رمضان مردم این کشور را هر ساله مشتاق فرا رسیدن این ماه آسمانی می کند.
خلیل
↧
همدلی رمضان در کشور 17 هزار جزیره ای اندونزیا
↧