متن سخنرانی رئیس‌جمهور محمد اشرف غنی در مراسم تجلیل از هفته شهید

کابل باختر 20 سنبله
جلالتمآبان جناب حضرت صاحب، جناب دانش صاحب، جناب داکتر صاحب عبدالله، قانونی صاحب، همه بزرگ‌ها، یک به یک نام نمی‌گیرم که کسی نماند، خانواده‌های شهدا، علمای کرام، افسرهای رشید اردوی ملی، پولیس ملی و امنیت ملی، همه هموطنان! السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!
در قدم اول از جناب دانش صاحب، جناب مسعود صاحب بانی بنیاد مسعود شهید، ابراز امتنان می‌کنم که مراسم این هفته را به صورت درست مدیریت کردید. تسلیتم را به خاطر شهادت قهرمان ملی کشور و دیگر شهدای مملکت، به تمام ملت عظیم افغانستان ارائه می‌کنم. چون سخنان زیادی گفته شده، بیانیه را نمی‌خوانم، متمرکز صحبت می‌کنم.
جهاد افغانستان یک حماسه بود که دنیا را تغییر داد؛ ما هستیم که اهمیت این جهاد را فراموش کرده‌ایم. روزی که مردم افغانستان و اجماع قاطبه ملت افغانستان بر این بود که تجاوز و بردگی را قبول نکنند، در دنیا کمتر کسی بود که به این ملت چانس می‌داد که پیروز شود. فراموش نکنید که آنها عقیده داشتند که تاریخ طرف‌شان است و جهت تاریخ را اردوی سرخ تعیین می‌کند، اردوی سرخ را ملت افغانستان شکستاند! ما نه تنها خود را از بردگی نجات دادیم، بلکه بدون مبارزه ما و بدون جهاد ما، اروپای شرقی تا امروز هم زیر تیغ عسکر سرخ روسیه می‌بود.
بنابراین ضرورت است که قدر جهاد را به حیث یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای ملی کشور، تمام قاطبه‌ی ملت افغانستان درک کنند. دا د ټول ولس افتخار دی، دا د ټول ولس ویاړ دی، دا د تفرقې موضوع نه ده، دا د تنازع موضوع نده. بدین جهت ضرور است که نسل‌های آینده‌ی افغانستان، درس‌های جهاد را به صورت اساسی درک کنند. تاریخ، در پنجاه سال بعد، صد سال بعد یا بیشتر، به واقع، به این نکته خواهد رسید که کارروایی‌ها را بتواند به صورت بی‌طرفانه بررسی کند. چون هر نسلی که در یک ماجرای بزرگ تاریخ و نقطه عطف آن سهیم باشد، نمی‌تواند سر خود قضاوت کند (چرا که) از دیدگاه کوچک‌تری به آن می‌بیند. دیدگاه بزرگ‌تر را ان‌شاالله نسل‌های آینده افغانستان می‌بینند. اما ضرور است که (حفظ) عزت و ارج جهاد افغانستان وظیفه هر افغان باشد. هر چه ما ارزش جهاد را خدای ناکرده کم کنیم، به همان اندازه حیثیت خود را کم می‌کنیم. ما مردم افغانستان همیشه مردم با آبرو و باحیثیت بوده‌ایم و به این دوام خواهیم داد.
امروز افتخار داریم که اولادهای شجاع این مملکت با همان روحیه‌ای که جهاد مدیریت شد و به پیروزی رسید، در دفاع از افغانستان، واحد و همگام ایستاده هستند. از اردوی ملی، از پولیس ملی و از امنیت ملی، از شهادت و قربانی روزانه‌شان، این ملت قدر می‌کند، به آن ارج می‌گذارد و سر آن افتخار می‌کند.
یو څو لحظې صبر وکړئ، یو څو لحظې دقت وکړئ. څوک شهیدان دي؟ څوک چې له خپل ناموس څخه دفاع کوي، څوک چې له دې کوچنۍ نجلۍ څخه دفاع کوي، څوک چې له عالم څخه دفاع کوي، څوک چې له قومي مشر څخه دفاع کوي، څوک چې له جومات څخه دفاع کوي، څوک چې له مکتب څخه دفاع کوي، دغه شهیدان دي.
امروز کسانی که از جهالت نمایندگی می‌کنند، شهید نیستند؛ چه دلیل برحق دارند که طفل افغان را از آینده محروم می‌سازند؟ څه حق لري چې په کوټ کې زموږ سپین ږیري په بمبونو الوزوي؟ دوی د اسلام د مبین دین له فرمایشاتو څخه پردي دي. علمای کرام موجود دي، جناب کشاف صاحب! او ټول علمای کرام په یو غږ  فتوا ورکړې. علاوه پر دې د خدای(ج) له کوره، له مکې معظمې څخه  تیر کال فتوا ورکړل شوه چې دا جهادیان نه دي بلکې دهشتګر دي. همداسې ده او که نه! در کجای دین مبین اسلام به انتحاری اجازه داده شده است؟ یک عالم دین بگوید که در کل تاریخ اسلام این سابقه داشته باشد!
خواهران، برادران و بزرگان این مملکت! امروز ما در یک آزمون تاریخی قرار داریم. بدین جهت که این حمله و هجوم سر ما، یک هجوم سرتاسری و یک پدیده‌‎ی شوم است که تمام دنیا را به هرج کشانده است که ما در صف اول آن هستیم. بدین جهت همدلی، همبستگی، اتحاد و اتفاقِ کامل ضرور است تا این پدیده را به گور بسپاریم.
افغانستان به انشاالله تعالی،  د دهشتګرۍ ګور وي ځکه چې زموږ مبارزه، د واقعي جهاد میراث موږ ته رسیدلی، زموږ امنیتي قواوو ته رسیدلی او زموږ زړور ولس ته رسیدلی. دې ولس ته د څوک سپک نه ګوري. دا د سپکو خلکو کور نه دی، دا د زمریانو کور دی، دا د اتلانو کور دی او همیشه به اتل زیږوي. رهبر بزرگ جهاد جناب حضرت صاحب تشریف دارد که آواز جهاد را بلند کرد، شهدای ما، شهدای جهاد ما، از مادر قهرمان زاییده نشدند، در چارچوب حوادث قهرمان شده و قهرمانی را کمایی کرده‌اند. از قهرمان، قهرمانی را کسی پس گرفته نمی‌تواند، چون تاریخ او را ساخته است. اینها را تاریخ نه تنها زمینه داد بلکه تاریخ را تغییر دادند، نقطه عطف تاریخ این مملکت بودند.
بر همه‌شان درود! خاطره‌ی همه‌شان خوش باد! به خاطر این که ما را فرصت دادند که امروز در این جا میراث‌شان را دوام بدهیم. دوام این میراث چیست؟ دوام این میراث، اول این است که اشک شهیدان را پاک کنیم. از روزی که حکومت وحدت ملی سر کار آمده، تمام شهدای اردوی ملی، امنیت ملی و پولیس ملی که سال‌ها به دوسیه‌های‌شان توجه نشده بود، جمع شده یا نشده؟! تعهد ما واضح است، به مجردی که پروگرام‌های ایجاد مسکن ما شروع شود، شهدای اردوی ملی، پولیس ملی و امنیت ملی در مرحله اول قرار خواهند داشت.
خواهران و برادران! فشار بیگانگان به این خاطر زیاد نشده که ما ناکام مانده‌ایم. به این خاطر در دل‌شان درد است که بادارهای‌شان به انزوا رفته‌اند و خودشان در میدان جنگ می‌بازند. چرا؟ به خاطر این که مبارزه ما، مبارزه بین حق و باطل است. چرا دنیا امروز موقف برحق افغانستان را تأیید و همراه ما همکاری می‌کند؟ اول به این جهت که این ملت قربانی می‌دهد. اگر این ملت قربانی نمی‌داد، فکر می‌کنید که سطح رهبری حکومت وحدت ملی می‌توانست دنیا را قناعت بدهد؟ قربانی ملت و قربانی قوای دفاعی و امنیتی افغانستان، از هر پیغام دیگر واضح‌تر است. بدین جهت دیدند که با یک ملتی سر و کار دارند که می‌تواند برای آینده‌ی خود، امروز خود را قربان کند. سر این قربانی و این روحیه شهادت، ما افتخار می‌کنیم.
دوم، این مبارزه، مبارزه داخلی نیست؛ یک مبارزه منطقه‌یی است، یک مبارزه بین‌المللی است و یک مبارزه دوامدار است. نو دلته منسجم ماغزه، د زمري زړه او ملي وحدت په کار دی. که منسجم ماغزه و نه لرو هره ورځ به  د بېد ونې  په څېر له باد سره  حرکت کوو، حکومتداري د بید کار نه دی.  حکومتداري د غره ثبات غواړي او ټینګ عزم باید موجود وي او کلکه حوصله. په هغه ورځ چې مسعود شهید، عبدالحق شهید، مزاري شهید او  د افغانستان  د ټول ولس ټول  شهیدان چې سنګر ته داخل شول، کوم چا ورته ویلي و چې دا څو کاله دوام کوي؟ آیا از کسی درخواست کردند که مدت ختم این مبارزه را برای ما نشان بدهید؟ جناب قانونی صاحب؟ یا این بود که به هر قیمت و به هر مدتی دوام می‌کند تا موفقیت نایل نشود و تا عزم قاطع نباشد. باز هم همین طور عزم قاطع را این ملت دارد. دولت و ملت یکی هستند، اختلافی بین دیدگاه ملی و دیدگاه دولتی وجود ندارد. اما کسانی که خود را از اجماع سیاسی و ملی افغانستان بیرون می‌کشند و هم گذشته را تحقیر می‌کنند و هم حال را تخریب می‌کنند، را به انزوا ببرید؛ به اینها فرصت ندهید، اگر چند وسیله‌شان را بسته کنید، چیغ‌های‌شان به آسمان می‌رسد اما صدای من سر این ملت بزرگ چیست؟ شما ردشان کنید، شما آنها را به انزوا ببرید، همان طور که دولت‌تان، بدبین‌های بیرونی افغانستان را به انزوا رسانده است. نن هغوی په انزوا کې دي، د دې له خاطره چې دوی په انزوا کې دي، راغلي چې وضع خرابه کړي. افغانستان قلب آسیا است اما یک قلبی که به غرب مرتبط بود، به این فکر کنید که در چند روز گذشته از چین برای بار اول به صورت مستقیم اموال تاجر افغانستان به افغانستان رسید یا نی؟ در عین حال خط آهن از ایران به سرحد ما رسید یا نی؟ افغانستان در حال مرتبط شدن است، افغانستان از انزوای جغرافیایی خود می‌براید. ما به بندر کدام کسی بسته نیستیم که راه ما را بسته کند! که دوی په دې فکر کې و چې جغرافیا تغییر نه شي کوي، افغانان جغرافیا ته تغییر ورکولای شي او داسې تغییر ورکړي چې بیا به سبا تاسو عین لارو ته محتاج وی!
قوای امنیتی و دفاعی ما پشتیبانی قاطبه‌ی ملت را به دست آورده‌اند. امروز ضرور است که برای ارجگذاری به قربانی‌های اینها، ما هم تعهد کنیم که به صورت مطلق اینها را پشتیبانی می‌کنیم، اینها را مسلکی می‌سازیم و اینها را از سیاست‌های خُرد (بیرون) می‌کشیم. برای قوای امنیتی و دفاعی ما تنها یک سیاست است. اول، کلمه‌ی «الله» تعالی، نام والای خداوند(ج) و دین مبین اسلام. مسلمان بودیم، مسلمان هستیم، تا ابد مسلمان خواهیم بود! و قوای امنیتی و دفاعی ما از اسلام دفاع می‌کند.
دوم، هر وجب افغانستان به هر سرباز، به هر بریدمل، ساتنمن، پولیس، افسر و جنرال افغانستان تعلق دارد. در جانی‌خیل، کی شهید می‌شود؟ بچه‌ی کاپیسا! در کندز کی شهید می‌شود؟ بچه‌ی ننگرهار! همین طور ببینید ۳۴ ولایت افغانستان روزانه شهید می‌دهد. بنابراین قوای امنیتی و دفاعی ما به تمام ملت تعلق دارد و هیچ کس اینها را به دیدگاه شوم نبیند، به دیدگاه تحقیر نبیند. ملتی که آزاده است و آزادی‌اش حفظ می‌شود، باید مدافعین خود را قدر کند. و اینها وظیفه خود را باید به صورت مسلکی انجام بدهند. به این ترتیب ان‌شاالله تعالی ما می‌توانیم آرزوهای این ملت را به سر برسانیم.
پیغام آخرم این است که قوای امنیتی و دفاعی ما فکر نکنند که تمام بار سر شانه‌های اینهاست. اول با وجود تمام قربانی‌ها، ملت به صورت دوامدار به شما سرباز می‌دهد، کل قوای امنیتی و دفاعی ما رضاکار است، اینها به زور نیامدند. کوت را دیدید؟ په کوټ کې مو ولیدل، ودریدل، په  یوه  ورځ کې ونه درېدل؟ سلګونه  ځوانان و نه دریدل؟ حاجی صاحب د افغانستان دښمنانو ته  ستاسو پیغام دی که نه؟ د دغو  ځوانانو ځایونه په زرهاوو  نور ځوانان نیسي او په عزت یي نیسي او په قدر يي نیسي.
اما شما از بخش ملکی تحرک می‌خواهید. مردم افغانستان باید ببینند آب ما که آبروی ماست مهار می‌شود، در سرک‌های ما و تمام جهات (کار می‌شود) و مخصوصاً در لوی څارنوالی، جناب قاضی القضات صاحب! هاشمزی صاحب! مردم از همه زیادتر تقاضای حاکمیت قانون را دارند و به فضل خداوند قدم‌های مثبت گذاشته شده و مردم باید اعتماد داشته باشند.
در خاتمه باز هم از حضور جناب حضرت صاحب قائد جهاد، رئیس‌جمهور اول افغانستان و خانواده باعظمت مجددی که چهارصد سال رهنمایی مذهبی افغانستان و منطقه را برعهده داشتند، ابراز امتنان می‌کنم که امروز زحمت کشیدید خودتان تشریف آوردید تا جهادی را که خودتان شروع کرده بودید و هنوز سمبول‌اش هستید، قدر و عزت بدهید. به همه‌ی ما قدر دادید!
یشه سون افغانستان! تل دې وي افغانستان! زنده باد افغانستان!